Leven in Cairo

Een maand lang nu alweer geniet ik van het Caireense leven en dat begint nu gewoon z'n gangetje te gaan. Het leven in onze flat loopt op rolletjes, de schoonmaak-, boodschappen- en kook-taken worden keurig verdeeld (ja, ik kook ook af en toe). We eten overigens ook vaak bij een lekkere Italiaan vlakbij, waar je de heerlijkste pasta's etc. krijgt voorgezet voor zo'n Euro 2 a 3. Dat doen we vooral als het huiswerk onze oren uitkomten we geen zin hebben om te koken. De laatste keer in deze pastatent hebben we gefascineerd naar een volledig gesluierde dame gekeken, alleen haar ogen zichtbaar en die keken duidelijk verliefd naar haar vriend/man (in spijkerbroek, witte gympen, zonnebril nonchalant in zijn kapsel). Hoe zou zij nu spaghetti eten met zo'n flap voor haar gezicht? Nou eenvoudig, ze kreeg een apart tafeltje in de hoek, waar ze met haar rug naar iedereen gewoon haar flap omhoog kon doen.
De nadruk in onze lessen ligt bijna uitsluitend op taal - Egyptisch Arabisch en Standaard Arabisch - een beetje tot onze teleurstelling. Ter afwisseling hadden we het af en toe wel over M.O.-politiek of geschiedenis willen hebben, maar daar is gewoon geen tijd voor. Gelukkig wordt een dag per week gewijd aan 'het leven in Egypte en - vooral - in Cairo' en dan trekken we met z'n allen de stad in om bepaalde bezienswaardigheden te bezoeken. De stad staat propvol met de prachtigste gebouwen uit de (islamitische) middeleeuwen, veel daarvan al behoorlijk pokdalig geworden door de eeuwen heen, maar gelukkig wordt er ook aardig wat gerestaureerd. Tussen die monumenten wordt gewoon geleefd in krakkemikkige flatgebouwen, vaak illegaal gebouwd.Regelmatig stort zo'n bouwsel dan ook in op de hoofden van de bewoners, en blijft er een hoop stenen liggen totdat iemand anders daar gewoon weer wat bovenop zet. Van een schoonheidscommissie hebben ze hier in Cairo nog nooit gehoord.
Vorige week zijn we in het oudste deel van Cairo meegenomen door een archeoloog naar de resten van een Romeinse vestingstad, zo'n 7-8 meter onder straatniveau en onder de koptische en andere gebouwen die daar weer bovenop zijn gezet. Je gaat je dan steeds meer realiseren dat op deze plek al gedurende zo'n 5000 jaar de prachtigste steden en gebouwen zijn neergezet.
Gisteren moesten we ons visum laten verlengen in een gebouw dat iedereen kent, want iedere Egyptenaar (of buitenlander) die iets officieels wil doen moet naar dit symbool van de gigantische Egyptische bureaucratie. Het is met Russische hulp tijdens de Nasser-periode neergezet en zou in Moskou niet misstaan: gigantisch groot, 11 verdiepingen hoog en er huizen tienduizenden ambtenaren in. Een doolhof van gangen met kleine kamertjes propvol met ambtenaren, vaak vrouwen, met z'n drieen aan een klein tafeltje, stapels papieren voor hun neus, nergens een computer te bekennen. De gangen propvol, een bonte stoet van mensen. We werden aanvankelijk van loket naar loket gestuurd en vreesden het ergste, maar uiteindelijk stonden we binnen twee uur weer op straat. Dus kennelijk kunnen de zaken hier af en toe ook op een efficiente manier afgehandeld worden. Gebeurt echter niet vaak.
Het is hier inmiddels echt voorjaar geworden, heerlijk weer, we genieten van de zon op ons terras.
Allemaal weer bedankt voor de reacties en e-mails. Ik had nooit gedacht dat ik nog eens zoveel tijd met zoveel plezier in een internetcafe zou doorbrengen. Dus blijf julie berichten maar sturen.
Groet en ma'asalaama,
Lily